Kiedy ponad sześć lat temu zaczynałam prowadzić bloga, jedną z pierwszych osób z którymi zeszły mi się drogi, była Julita i Iwona z Ameryki. Prowadziły swoje blogi. To One odnalazły mnie, a potem już tak płynie… Bo jak w życiu, tak i w internecie, te relacje pierwsze, początkowe są dla mnie najtrwalsze.
I choć z Julitą nie miałam okazji się poznać, tak z Iwonką już kilka razy, dane nam było spędzić razem czas.
Iwonka wydała właśnie swoją drugą książkę. „Chwila”.
Ostatnio moja siostra leżała na leżaku i czytała Iwonkę. Zapytałam Ją i jak tam?
Odpowiedziała, że idealnie…
Jest śmiesznie, i z dystansem. Poważnie, wzruszająco.
Czasami śmiejesz się w głos i myślisz „to jak u mnie! Rany, tak samo”.
Innym razem odchodzisz od książki i obierając jarzyny kołaczą Ci się te Iwonki myśli, bo nie da się koło nich przejść pusto, szybko, bez powrotów, bezmyślnie, na ślepo i bezwiednie.
Iwonka ma to do siebie, że przepięknie i z wielką uwagą pochyla się nad codziennością.
Z wielkim talentem i dobrym słowem potrafi to zapisać.
A my mamy przyjemność i możliwość zatrzymać te słowa na dłużej, dla pokoleń, na swojej półce bibliotecznej…
Książkę Iwonki „Chwila” można kupić u Niej w sklepie. Samą lub w zestawie z poprzednią Jej książką.
TUTAJ.
Lub u mnie w sklepie TUTAJ.
Mam jeszcze jedną informację..
30 go czerwca, o godzinie 17 ej w Krakowie, w uroczej kawiarence „Absurdalia” będzie spotkanie z Iwonką. Ja to spotkanie będę miała przyjemność poprowadzić.
Zadawać Jej pytania i drążyć różne kwestię. Wezmę Ją w ogień pytań 🙂
Cudownie wspominam swoje spotkanie z Wami, w tamtym miejscu. Było genialnie. Do samej północy.
Możemy to powtórzyć…
Jako, że miejsca są ograniczone, to zapisy pod adresem iwona@onamasile.com
„Życie. To, które mam. To, w którym otwieram rano oczy i szukam kapci stopami po omacku. W którym popsuł się zlew, odpadła korona z zęba, zachorowała teściowa, nakrzyczała jedna na drugą. To, od którego dużo oczekuję. W którym można wykrzyczeć żal, gdy jest się wściekłym. W którym należy zawsze, bez wyjątku wysłuchać drugiego człowieka. W którym czerwiec pachnie dżemem. W którym trzeba na gwałt wymienić kran w łazience. W którym okruchy, błoto, banan wgnieciony w dywan nie są ani powodem, ani przeszkodą. Życie pełne chwil. Kruchych jak lód. Chwil, które nauczyłam się czytać pomiędzy wierszami naszych intensywnych dni. Właśnie o tym jest ta książka. O tych wszystkich zbędnościach świata współczesnego, które na zdrowy rozum można pominąć i nie zawracać sobie nimi głowy. Ja jednak zawracam sobie głowę nieustannie. Każdą z tych chwil.”
