service

o życiu i szukaniu w nim szczęścia

Wszystkie posty dodane przez service

Sorry, but there aren't any posts by service yet.

Sklep
słowa
zdjęcia
filmy
gościnnie
podarunki
kontakt

juliarozumek

Mój ulubiony Zygmunt Bauman w swojej „Sztuce ż

Mój ulubiony Zygmunt Bauman w swojej „Sztuce życia” pisał tak... 🖌
„Ani znakomity smak restauracyjnych potraw, ani markowe metki z wysokimi cenami przyczepionymi do zakupionych w sklepie prezentów nie dorównają wartością szczęściu, jakie przynieść mogłyby dobra, których brak lub niedobór chce się w ten sposób zrekompensować.”
I wtedy myślę też o sobie... Czego brak chce zrekompensować nowym ciuchem?
(Do restauracji i zwiedzania świata mnie nie ciągnie.)
Na pewno mam wrażenie, że z każdą nowa sukienką będę mieć płaski brzuch... 😉
Ale jedno w tych przemyśleniach było pewne... Kiedy czytam dobrą książkę, oglądam kostiumowy film albo podlewam wieczorem nasze małe drzewka, wystawiając buzie do mocno zachodniego już słońca, nie mam żadnych konsumpcyjnych potrzeb...
Na pewno tez fizyczna czynność, praca czy sport, odciąga mnie od potrzeb.
Tak, lubię się narobić. Posprzątać, ugotować, upiec.
To czyni moją głowę lekką i szczęśliwą. Wtedy nie mam potrzeb...
____________________________
A dla Was? Czego braki zapełniacie zupełnie nie tym co trzeba?
Albo co jest w stanie odciągnąć Was od myśli świata konsumpcji?
Od czego w ogóle uciekamy, nie tam gdzie powinnismy?
Jakie błędne dziury zalepiamy zamiast tych właściwych?

Nie wiem czy ten kwiat głogu, który zakwitł nam

Nie wiem czy ten kwiat głogu, który zakwitł nam w tym roku wyjątkowo pięknie, przyciągnie Waszą uwagę, ale chciałam zakomunikować przy poniedziałku dwie rzeczy...
Pierwsza, mało istotna, że na blogu opublikowałam nowego, pisanego posta.
Wspominki z obozu wędrownego dwadzieścia pięć lat temu... 🏕🚶🏼‍♀️
Natomiast druga, bardzo istotna jest o tym, że przeraża mnie myśl przyszłości jaka czeka nasze dzieci...
I coraz częściej zaczynam myśleć, że czeka nas, a przede wszystkim nasze dzieci, życie w piekle. A my każdego dnia to piekło przybliżamy...
Przeraża mnie myśl, że świat, rządy, ludzie nic nie robią w tym temacie, albo prawie nic...
Pamietam, że kiedy byłam dzieckiem, mój świadomy Tata mówił mi o tym wszystkim, przestrzegał i sam był tym przerażony.
Powtarzał, że człowiek to najgorsze co się mogło planecie przytrafić...
Obejrzyjcie proszę „świat na granicy” - Netflix. Skoro wszyscy oglądają te platformę, to oderwijmy się na chwile od seriali... Te pozycje powinien obejrzeć każdy... A jeśli będziecie chcieli wiedzieć na ten temat więcej, polecę Wam więcej...
Dobrego poniedziałku i mądrości świata. 🤎🌾

W czwartek wieczorem skończyłam czytać ostatnia

W czwartek wieczorem skończyłam czytać ostatnia część sagi „siedem sióstr”... Idealnie na każde lato, bo to pozycja wprost stworzona na leżakowanie i opalanie... I choć miała być ostatnia w tej serii, to coś mi mówiło, że jeszcze jedna przed nami... Na tak wiele pytań nie otrzymałam w niej odpowiedzi... W piątek rano przeczytałam w internecie, że jej autorka - Lucinda Riley nie żyje. Przez cztery lata walczyła z rakiem. Nikt nie wiedział, że mierzy się z taką chorobą. W tym czasie napisała pięć powieści. Nie przeczytamy już nic, co mogłoby wyjść spod Jej pióra. I tak mi smutno... Jeszcze cztery dni przed śmiercią odpisała mi na wiadomość, którą wysłałam Jej na instagramie. Mi - obcemu człowiekowi, czytelnikowi, których miała miliony. Zapewne w tragicznym już stanie. Ile trzeba mieć w sobie siły, chęci, determinacji...
Przeczytałam kiedyś takie piękne zdanie...
„Jeśli śpiewałyby tylko te ptaki, które robią to najpiękniej, jakże cicho byłoby w lesie...”
Lucindo Riley, bez Ciebie będzie bardzo cicho...

Są latem rzeczy niezbędne... Jak łóżko na tar

Są latem rzeczy niezbędne...
Jak łóżko na tarasie i kompot z truskawek... 😉🛏🍶☀️
_________________________
Przypominają mi się dziecięce lata, kiedy spaliśmy z Tatą latem na werandzie.
Była wąska wiec Ci, co przychodzili do mojej Mamy (pielęgniarki) na poranny zastrzyk, musieli nas przekraczać...
Pamietam ten nocny chłód, te zaczynające się o świcie śpiewy ptaków, wchodzące na taras promienie słońca...
Moi rodzice całe życie dużo pracowali, nie jeździliśmy na zagraniczne wczasy, ani nawet nad Polskie morze...
Ale mam wrażenie, że na tym właśnie przydomowym tarasie pokazali mi więcej, niż moglibyśmy odkryć na odległych zakątkach świata...
Na tym tarasie jedliśmy pierogi z truskawkami, jagodami i śmietaną...
Na nim prowadziliśmy rozgawory do północy...
Na nim schronienie znajdywali nasi przyjaciele, ale też jeże, ptaki...
Na nim czekała Mama z lodami w pucharkach, gdy wyglądała na gości...
Na nim czekał Tata do nocy, aż wrócę motocyklem z podróży...
__________________________
Przydomowa weranda może mieć wielką moc... potrafi stworzyć to największe w życiu szczęście... które pamięta się już na zawsze...
__________________________
Kładę się, okrywam kocem, zamykam oczy... w promieniach słońca, ciepły wiatr muska moją twarz i szyję...

🖌Choć czasami jest ciężko, pamiętaj, by od

🖌Choć czasami jest ciężko, pamiętaj, by od rana nieść ze sobą wdzięczność.
Pierwszy pakunek wdzięczności rozpakuj za to, że wstałeś.
Ach! Ile dzięki temu tych pakunków będziesz jeszcze mógł otworzyć...
________________________
Wczoraj mój informatyk wrzucił do sklepu trochę nazbieranych „uszkodzonych” książek. 📚
Chciałam Was o tym właśnie teraz, rano poinformować...
Widzę jednak, że przez noc już połowa zniknęła 🙈

W ten długi weekend udaliśmy się w podróż z m

W ten długi weekend udaliśmy się w podróż z mielonymi, ziemniakami i buraczkami.
Jakież szczęście, że moja Mama ma skłonność do nadmiaru w gotowaniu, bo jak zwykle u nas, na obiad zjechało się pół Polski. Kocham ten gwar.
I kompot był wyborny.
W ten długi weekend całkowicie zachwyciła nas podróż do dzikich łąk naszych przyjaciół. Przenieśliśmy się na jeden dzień do Teksasu.
Choć miałam chwilową ochotę ukatrupić główną kowbojkę za Jej przysmak - truskawkową chmurkę! Bo nie po to cierpiałam trzy dni na detoxie sokowym, aby wszystko to poszło w piach, kiedy nakładałam kolejną porcje, bez opamiętania!
Sześć bocianów w tym czasie, wyciągało zaskrońce z pokosów lucerny.
W ten długi weekend podróżowaliśmy też z myślami troskliwymi o moją siostrę, która leżała w ten czas w szpitalu.
Podróżowaliśmy przez ogniska, pieczone chlebki z serem, podwórkowe mecze piłki nożnej i wojny na nerfy.
Mnie porwała podróż z książką, a wszystkich innych serial „Mare z Easttown”, który kazałam oglądać każdemu kogo napotkałam.
I wycieczka do kina na „Nomadland” też była w programie.
Wolny dzień bez pieczenia, to nie jest dla mnie dobrze spożytkowany wolny dzień. Odbyłam zatem drogę z piekarnikiem...
Ach, no i wiadomo, obowiązkowa droga na lody z sąsiedniej wsi.
Na szczęście nigdzie w tych podróżach nie było korków... 🏡☀️🌺

Zobacz więcej... Zobacz na Instagramie

Facebook

najnowsze wpisy

obóz wędrowny.
cóż więcej…?
z przymrużeniem oka…
gdzie jest życie?
z gazety..

archiwa

© juliarozumek.pl All Right Reserved.