Kategoria: zdjęcia

przez nasze wielkie, półokragłe okno w kuchni wpadło nam słońce jak oszalałe.
i wszystkiego chce się bardziej. 
i czasu nie ma na nic, bo łapiemy dzień..
dlatego dziś mam dla Was tylko kilka zdjęć..

 

tort makowy i chleb, z dłoni mojej siostry. zarówno jedno jak i drugie jest mistrzostwem świata.
piece kaflowe specjalnie dla Maryś. bo Jej się marzy.
pierwszy z nich w domu mojej siostry a drugi u moich rodziców.

 

 

a na tym zdjęciu, to lubię dłoń mojego męża na Antoninowej głowie. 
a miś Tosiny jest z Lollishop.
bo tak przychodzą do mnie te misie i lale, gdyż juz zbieram się od miesiąca, by zrobić post z przeglądem lal i miśków…
ach! i pufa od moi mili..

 

 

kocham czas w domu mojej siostry.
i to ciągłe „ciociaaaa, zagrasz z nami?”
to czasami gram. tutaj w „Kim jestem?”.
i ja w postaci najbardziej do mnie pasującej…

 

 

a tu nawet trochę ten bałagan w porządkach wiosennych widać.. i pranie narzut z kanapy..
Tosiulka w spodenkach i body z babygap. kolekcja Peter Rabbit.
fotel i krzesło Quax.

 

 

Tosia ukochała sobie kotka. małego kotka z torby lali Ala ma kota. wszędzie go nosi w tej małej łapince.
„życie jest jak miseczka czereśni”.. o tak! moje jest! i to tych czereśni z sadu od Teściów.
rozczula mnie to, że zawsze pomidory koktajlowe Antka porozkłada na kanapki. na każdej po jednym.
piżamka z Petera Rabbita (najlepsza jaką widziałam. góra gruba, podwójna, dół cienki. ciepła. przy ciałku.)
pościel z najnowszej kolekcji effii.
wielki królik z bokado.
nogi Ali. co ma kota.
koniki z przepięknego pudełeczka, który dostałyśmy od Pauliny w prezencie..
„w życiu nie chodzi o to by czekać aż przejdzie sztorm, a o to, by nauczyć się tańczyć w deszczu”…
i to pudełeczko jest jednym z tysiąca prezentów jaki dostałam od Iwonki podczas naszego spotkania w Warszawie.. a potem spanie pod jedną kołdrą u Maryś. i pies co łapami po drewnianej podłodze krażył. i kaloryfer co stukał i pukał..
a kule.. o rany.. kule są z Cotton Ball Lights. oszalałam na ich punkcie!!

 

a tutaj to… tabliczki przed wejściem do twórczej pracowni mojego Taty..
i… jak miałam 8 lat to dostałam kucyka.. a potem mój Tato zrobił mi do niego bryczke i sanie. te sanie są w całości wykonane przez mojego Tatę.. nawet tapicerkę uszył.. 

 

 

 

… będzie dziś o modzie.. przepięknie połączonej z bajką i wsią… ale zanim o niej, pozwolę sobie pokazać Wam kilka obrazków z mojego kawałka ziemi, który dostałam od Taty… tak, bociany też są moje 🙂 zdjęcia ozdobiła jedyna i niezastąpiona Maryś..

kiedy byłam młodą panienką zachciało mi się tatuażu… jako, że wiek był jeszcze mocno odległy od pełnoletności, trzeba było przyjść z prawnym opiekunem. zapytałam więc Tatę, czy ze mną pójdzie…
odpowiedział jak zawsze.
– tak. pójdę. tylko chciałbym, by to co wybierzesz miało w sobie dużo mądrości..
tatuaż więc zrobiłam dopiero kilka lat temu..
na moim ramieniu rośnie dmuchawiec. 
dmuchawiec kojarzy mi się z ulotnością, przemijaniem, kruchością, przemianami..
dmuchawiec to mój Tato. kiedyś poprosił pewnego malarza o repliki kilku obrazów z dmuchawcem. jeden z nich wisi w moim domu. 
dmuchawiec to dla mnie wieś. rowy usiane mleczami. moje beztroskie dzieciństwo. 
ta wieś od zawsze we mnie drzemie. nigdy się jej nie wstydziłam. a wręcz rosłam w dumę gdy o niej opowiadałam.
tę miłość wypielęgnował we mnie Tato. niedzielne przedpołudniowe spacery, wieczorne przechadzki..
nigdy do tego miasta mnie nie ciągnęło, nie wyrywało mi serca do tętniących życiem  ulic i chodników pełnych przechodniów.
zdarzyło mi się tego miasta tyle, że nie było udręczeniem.. lata szkół w Krakowie, krótki czas w Warszawie..
bruliony pięknych wspomnień.. ale swoją rodzinę widzę tylko na tej ziemi pod lasem, przy ulicy gdzie raz na pół dnia przemknie jakieś auto…
jeżeli miałabym wymienić czynniki z jakich zbudowana jestem ja, moje życie, wybory, potrzeby… byłaby to mała wieś, tam, gdzie na jej skrawku przyszło mi się wychować..

ale miało być dziś o modzie.. a jak zwykle się rozpędzę.. 
ale ta wieś jest nierozerwalnie związana z tym, o czym chcę napisać..
może dlatego jest mi ta kolekcja tak bliska..

ostatnio dostałam  maila z informacją, że jest pragnienie powrotu do korzeni i więcej o dziecięcej modzie… w tym samym czasie zaproszono mnie do kampanii reklamowej marki GAP, i Ich najnowszej kolekcji Peter Rabbit.. 
i jest to naprawdę przyjemność wielka, bo jeżeli Ktoś zna mnie już choć odrobinę czytając blog, to wie, że wszystko jest idealnie wyjęte z mojego poczucia estetyki.
szarości, beże, granaty, lekki róż i musztardowe odcienie..
niezwykle zgrabne połączenie bajki z dziecięcymi krojami… w sposób tak delikatny i nienachalny..
nie ma mowy tu o infantylnych wzorach. jestem pod wrażeniem jak bajecznie można zestawić dziecięcy świat z klasyką.
i ten akcent wiejskiej sielanki  stanowi dodatkowy, wielki atut tej kolekcji.
falbany, kraty, kwiaty (bardzo delikatne i pastelowe), pikowane kurtki..
to taka kolekcja, która przypomina nam obiad u Babci na wsi. stół pod gruszą, cerata. podpiekane ziemniaki z maślanką. wielka szklanka kompotu w małej dziecięcej dłoni.. i picie jednym haustem.. by jak najszybciej biec dalej.. choć Babcia woła „zjedz jeszcze”….
to taka kolekcja, którą widzę rozwieszoną na sznurze, na Babcinym wiejskim podwórzu. i studnia obok. i bala, w której można siedzieć całe popołudnie. i takie wieczory gdzie się już wraca na kolację całkiem wyczerpanym, ciągnąc za sobą kijek robiąc esy floresy na piasku.. leżenie na trawie i obserwowanie chmur przepływanie..
to takie wczesne lato.. wieś, słońce, lekki, ciepły wiatr…
i choć książki uwielbiam, to z przykrością muszę przyznać, że dzieła Beatrix Potter nie czytałam.. ale obiecuję nadrobić i zdać Wam relację… bo to przecież legenda..
owa kolekcja tak mną zawładnęła, że wybrałyśmy się z Antką na zakupy…
Peter Rabbit największe rozmiary ma na 24 miesiące i my się ze swoimi 18ma zmieściłyśmy!
mieszkamy na szczęście 15 minut od GAP’a.. to co upolowałyśmy pokażemy przy następnej okazji… 
niestety nie zdążyłyśmy na królicze uszy… a nie ma nic bardziej rozbrajającego niż swetry, czapki, kaptury z uszami…
jak dla mnie wielki aplauz dla projektanta, za to jak idealnie poradził sobie z tematem..
niebieski sweter, musztardowe spodnie i pikowana granatowa kurtka sprawia, że nabieram ochoty na syna, a przecież ja chcę pełny dom córek!

więcej kolekcji na FB GAP’a i filmik z aranżacji do sesji Króliczego świata..