Kategoria: gościnnie

Pozwalam sobie wkleić Wam książkę. Już dawno niewydawaną. 
Pokazana i powielana w internecie mnóstwo razy. Dostępna w całości publicznie.
Niezwykle szeroki wachlarz emocji po przeczytaniu.
U niektórych zadumanie, u innych złość..

Przepięknie recenzuje ją miesięcznik Ryms
„A mimo to – nieszczęśliwą postacią w tej opowieści jest człowiek, który ciągle za czymś goni, nieustannie czegoś mu brak i nawet, gdy osiągnie jedno, już myśli o następnym. A drzewo? W swym niewzruszonym spokoju tkwi w jednym miejscu i jest szczęśliwe za każdym razem, gdy tylko pojawia się jego przyjaciel. Poza uczuciem i akceptacją nic więcej mu nie trzeba. Rysuje się tu wyraźny kontrast pomiędzy tymi dwoma bytami.
Ilustracje w swej prostocie oddają cały wachlarz emocji. Na żadnym obrazku drzewo nie jest pokazane w całości, a jednak poprzez zwisające gałęzie, otaczające opiekuńczym gestem chłopca, wyrażają bardzo wiele. Widać, kiedy jest smutne, a kiedy wesołe. Kiedy czuje się samotne… Cierpliwie czeka latami na kolejne odwiedziny i nie widać po nim oznak upływającego czasu. Inaczej dzieje się z chłopcem, który zjawia się w sędziwym wieku po to, by ostatni raz usiąść na pniu drzewa. Czy zrozumiał, że ta gonitwa doprowadziła go w to samo, choć zniszczone przez niego, miejsce?”

Moja przyjaciółka, która przysłała mi tę książeczkę w wersji anglojęzycznej napisała…
„Wiesz Jula, że ta książka jest o Matce? To drzewo to Matki miłość”.

i w tym też jest prawda..
jakakolwiek Ona dla każdego z nas nie jest, ważne by pozwoliła coś zrozumieć, zmienić, i zwyczajnie zmądrzeć…

„Nie rozpinaj tak powoli guzików mojej koszuli. Nie wkładaj mi rąk pod sukienkę sięgając, aż do brzucha. Nie zrywaj ze mnie bielizny, nie wyszarpuj mnie z objęć zbyt już grubych na tę pogodę swetrów. Z milczenia, nie z ubrań, mnie rozbierz. Rozepnij wszystkie niedomówienia, które po samą szyję, każdego ranka zbyt starannie zapinam. Wstyd przez głowę mi ściągnij. Zsuń z mych bioder strach. Rozrzuć to wszystko na podłodze i kopnij w kąt byśmy nie potykali się o te złośliwości nigdy więcej. Połóż mnie na łóżku i delikatnie otul pewnością. Nie poganiając, leż ze mną tak długo, aż nabiorę jej na tyle by uwierzyć, że nie znikniesz. Będę ci mówiła wtedy raz po raz, że przecież wszyscy znikają. A ty miej cierpliwość do mych lęków.”

                                                                                                         Autor niezidentyfikowany.
Prawdopodobnie „niegrzeczna zielonooka”

„A już w walcach nie było tancerza nad niego. I przy takim powodzeniu jakież to niesprawiedliwe, no, niech pani powie, zostać już na całe życie jak ten palec Boży. To nieraz widzi się na ulicy, on krótki, gruby, łysy, spocony, a ona przy nim jak ta stokrotka, świeżutka, pachnąca, i mąż z żoną są. Że też się tacy z sobą pobierają. Okropność.
Ano, różnie bywa. Odwrotnie też bywa, panno Różo, panno Ewelino. Bywa ona żaba a on świeca. Ona idzie siajniasto, a on jakby pod orkiestrę szedł.
Nie za wygląd się kocha, ale nie wiadomo za co. A jak kocha się, to i co na wierzchu się kocha, i co ukryte, i co może się stać, tak tobie, jak i mnie, czyli jemu albo jej. I wtedy nieważne, czy ktoś łysy, czy że poci się. Nie kocha się osobno, że ktoś wysoki jest, a ktoś ma takie czy inne oczy, czy choćby ktoś najpiękniej mówił, bo jeden może być wymowny, a drugi nie. Z ilu zresztą ludzi trzeba by składać na takiego jednego czy jedną, żeby nie miał żadnej wady, a jeszcze mógłby wyjść z tego jakiś stwór, nie człowiek. Kocha się tak samo przez wady i nieszczęścia i może nawet głębiej, a najgłębiej kocha się przez ból. Może być ktoś wysoki, zadbany, wymyty, pachnący, a nie ma go za co kochać. „

                                                                                                            W. Myśliwski  „Widnokrąg”

„Kiedy znalazłem się na dnie, usłyszałem pukanie od spodu.”

                                                                                                              S.J. Lec

„Nie jesteśmy wcale wspaniałym pokoleniem.
Jesteśmy bandą przyspawanych do internetu, otępiałych od przestymulowania idiotów.
Zamiast przeżywać cokolwiek, myślimy tylko jak o tym przeżyciu poinformować resztę.”

                                                                                                               J. Żulczyk

„Przyszedłem dzisiaj do pracy z namalowanymi kredką wąsami.
Kobiety z namalowanymi kredką brwiami stwierdziły, że jestem debilem”
 
                                                                                                                   autor nieznany

Dla Mamy –
Nie czytam tego co akurat modne. 
Gdzieś tam raczej szperam, szukam, dopytuje..
Jakoś nie przepadam bez pamięci w nowościach i bestsellerach na półkach w empiku czy matrasie.
I choć te modne okładki gdzieś mi wszędzie migały i na instagramie jakiś szał reklamowy zrobili (co mnie akurat zniechęca a nie zachęca) to kupiłam w grudniu przy okazji.
Robiłam zakupy książkowe w internecie. I przy jakiejś kwocie był rabat.. Z głupoty wzięłam to.. a może Komuś do prezentu dołożę.. Mało tego, byłam na tyle niezorientowana, że wzięłam drugi tom.
Ten drugi tom przeczytałam w dwa wieczory nie wiedząc, że ten pierwszy istnieje.. Był napisany tak, że w ogóle nie trzeba czytać pierwszego..
Tytuł był „zanim odszedłeś”.. Potem z ciekawości obejrzałam film na podstawie pierwszego tomu pt „zanim się pojawiłeś” i zepsuł mi wszystko. Zupełnie nie tak sobie wyobrażałam..
Książka była tak dobrze napisana, że sięgnęłam po inną pozycję. „Razem będzie lepiej” – i te 500 stron przeczytałam w jedną dobę. Nie jest to odkrywanie wielkich mądrości życiowych, ani niewyobrażalna elokwencja która powala czytelnika. Ta książka jest po prostu historią z tak cudnie lekkim poczuciem humoru, tak przyjemnie napisana, że te godziny czytania były jak największa przyjemność..
Bo ja już od dawna wiem, że w książkach nie do końca chodzi o historię a o sposób jej opowiedzenia..
Czasami książka ma genialną fabułę, ale przez słowa jak po grudzie..
A zdarza się, że opowieść dość oczywista, przewidywalna, a napisana że człowiek oderwać się nie może i cały dzień cokolwiek by nie robił żyje myślami w książce..
„Razem będzie lepiej” – polecam baaaaardzo.  Uśmiałam się, wzruszyłam. Ja jej nie czytałam, ja ją połknęłam!! A tak sceptycznie podchodziłam do tej autorki.. Jednak na razie ta pozycja wychodzi na prowadzenie..
Na tych pozycjach minęły mi pierwsze dni stycznia..

Dla Maluszka –
Do snu czytam dzieciom. Codziennie.
Benio zwariował na punkcie „Pomelo”. I ja się wcale nie dziwię. To jest książka która bawi Benia, Tosie i mnie.. Najbardziej lubię stronę gdzie Pomelo pod stopami mknie już inna ziemia.. 
Rysunki, krótkie opisy. Śmieszne, poważne.
Od początku stycznia nie mogę dotknąć innej książki, musi być obowiązkowo Pomelo.. Choć już znamy na pamięć.. 

Dla Starszaka –
A z racji tytułu kupiłam „Benio i Spółka”. Odłożyłam na półkę. Przez przypadek zaczęłam czytać gdy siedzieliśmy wszyscy przy drewnianej kolejce.. O rany, jak my się uśmialiśmy!
Potem czytaliśmy wszyscy żeby nie przegapić żadnego rozdziału.. każdy czekał na wieczorne czytanie.
Choć bohater to 9 letni Benek, myślę, że tak od 5 lat można czytać. Muszę dodać, że to pozycja dla ludzi z dystansem. 

__________________________________
„Razem będzie lepiej” – tutaj.
„Pomelo” – tutaj.
„Benek i Spółka” – tutaj.