Kategoria: słowa

 

 

bo to nie jest tak, że człowiek Bożego świata nie widział, że nosa nie wyściubił.
wiem przecież, że kartę do drzwi przyłożyć, a potem do czytnika wsadzić by światło zapalić.
i w mniejszych hotelach i tych wielkich w Barcelonie jak się 15 lat miało. no coś tam wiem. gdzieś się było.
a tu.. pokój numer 7125. by na śniadanie dojść uważnie tabliczki ze znakami śledzić. restauracja czerwona, niebieska, zielona..
w lewo, w prawo, schodkami trochę w górę, potem znowu w prawo, windą dwa piętra w dół. potem tylko dwa razy w prawo i raz w lewo. i już jesteśmy na miejscu. pięć stanowisk z bufetem. w każdym kolejka jak z PRLu. zastanawiamy się przez chwilę, co dzieje się z tą toną żywności, która zostaje. z herbatą uważnie, bo tłumy stratują Cię zanim zdążysz stanąć na środku, by rozejrzeć się za stolikiem. a i tego znaleźć się nie da… choć są ich dziesiątki. kelnerzy pospiesznie ściągają obrusy. nakładają nowe. białe. w niezwykłym stresie, bo przecież przy tym stole Ktoś już czeka, z talerzami w dłoni przebierając nogami.
kawe dopijam do połowy. bo choć dobra to nie smakuje mi wcale. patrzę na mojego męża.
siedzi naprzeciw mnie. każde zdanie jakie wypowiadam powtarzam dwa razy. trudno mu usłyszeć. trudno tam nawet myśli pozbierać by to zdanie sklecić.
hol główny jak centrum miasta wielki. uliczki, chodniczki, sklepiki.. żyrandole jak na Titanicu.
sale kongresowe, koncertowe, dyskoteki, lodowiska, kręgielnie, place zabaw, baseny…
i gdyby nie to zaproszenie, to ja bym nigdy.. albo może raz w życiu.. bo już na pewno nigdy więcej..
i choć widoki z okna na góry piękne, to trudno mi sobie wyobrazić, że ludzie za to niemałe pieniądze płacą..

bo.. na naszej wsi, na ogródku u Tosiulki Babci, stary stół pod czereśnią stoi. ceratą przykryty.
huśtawka obok ( „usi” przez Antkę zwana). koty dwa się prężą na słońcu. wiatrak z odpustu w ziemię wbity kręci się jak szalony.
na talerzyku jabłecznik i makowiec. po kawałku dla każdego. kawa zwykła, a dobra taka.
za tymi drzwiami co tam grabie i wąż ogrodowy leżą, stoi też skrzynka biała. w niej woda mineralna w butelkach szklanych. „Wiślanka”. otwieram ją o dziure we framudze od zamka. jak za dziecięcych lat. wielką frajde mi to sprawia.
dla Tosi krauza z kompotem z cześni. bo u Babci po śląsku mówią. a mnie się marzy by moja córka gwarą śląską jak polską się porozumiewała. uwielbiam słuchać jak mój mąż do Niej godo.
i u tej Babci mamy sad i ogródek. cebulka, rzodkiewka, sałata, koperek, marchew, pietruszka..
ul. i miód swój własny. mięta. i do kolacji herbata z miętą.
foliówka, a w niej pomidory pną się jak szalone. winogrona wielkie jak śliwki. a słodkie takie, że wodą trzeba popijać..
i by dojść do tych dobroci, muszę skręcić tylko raz.. w lewo za altaną.

 

 a jak już człowiek nazrywa tych łakoci w Babcinym ogródku, wyprostuje się i spojrzy na wschód, to i naszą chałupę w trakcie budowy zobaczy…

 

Tosiulki torebka ogrodowa tutaj.
sukienka z H&M. uwielbiam. sa przeróżne wzory. po 19,90. tutaj.
śpiwór/koc piknikowy z kolekcji szafy Tosi. tutaj.
koronkowe tipi od naszej Kochanej Kasi i Klaudii.
łapacz snów już trzeci mamy. a i na pewno nieostatni. tutaj.
nie rozumiałam zachwytu nad hulajnogą mini micro.. dopóki się u nas nie pojawiła.. w kąt mogą iść wszelakie rowerki biegowe, jeździki i wszystko inne. zdecydowanie najlepiej wydane pieniądze na dziecięce rzeczy. tutaj.

 

 

z życzeniami zdążyłam. na czas. na dzień właściwy. z wpisem blogowym już nie..
ale wracam do tamtego dnia, bo pewna myśl nie daje mi spokoju..
dzień Matki. kolejny. następny. 
widać coraz bardziej każdą Jej zmarszczkę nową, choć i tak cerę ma wciąż niezwykłą. ale widać bardziej niż kiedykolwiek..
bo zaczęłam się im przyglądać. jak marszczy czoło. jak układają się policzki gdy się śmieje.
zdecydowanie tych od śmiechu ma najwięcej.
bo czy gdy człowiek młody, to przygląda się swojej Mamie..? wydaje się być wiecznie młoda. z siłą nie do pokonania.
jest Tą, która zawsze da radę. która zawsze może, potrafi, poświęci, podaruje, utuli i cierpliwość znajdzie, nawet gdy w środku ich za grosz..
która zawsze. a nie nigdy. która wie. a nie pyta. która znajduje. nie szuka. która wygrywa. porażek nie ponosi.
kto by Jej się wtedy przyglądał.. nawet gdy ukradkiem się spoglądało..
bezmyślnie. bez wniosków. większych analiz.
czasami młody mądrzejszy niż starzec, ale nikt mi nie powie, że wiemy coś nie doświadczając tego.
my wtedy tylko możemy ot gdybać.
a mnie się zawsze wydawało, że długość wąsa nie mówi o naszej mądrości..
a czas mi pokazuje, że mówi. no mówi. żesz cholera jasna, znowu nie miałam racji.
i pokory.. powinnam Jej całe worki kupowac na każdy dzień. tupię nogami jak rozwydrzony dzieciak przy każdej okazji.
a potem zwyczajnie mi wstyd..
jak to mawia mój Tato… „dopowiedzieć zawsze można, a powiedzianego słowa się nie cofnie..”
a ileż to ja bym chciała.. czasu cofnąć.

zwlekam jedną nogę z łóżka. noc. powoli przecieram oczy. biorę Ją do łóżka. a Ona mruczy dalej.
idę na oślep do kuchni. robię mleko. stopy mi zmarzły od kafelek. zdążyłam się rozbudzić. koty za oknem wyją.
potykam się o kaczkę na patyku. daje Jej butelkę. przykrywam całą trójkę i próbuję się zagrzać na nowo.
uświadamiam sobię gdzie są te noce. przespane. poranki z książką w łóżku. leniwie aż do południa.
nie ma. szybko nie wrócą. a jeżli już, to szukać ich w okolicach emerytury.
jestem matką. pełną poświęceń. nadgorliwą.
dziś dopiero wiem. wiem jak żałuję. jak chciałabym cofnąć czas. ile dałabym by móc zawrócić kijem wisłe..
nie powiedzieć Jej tak wiele.
nie tupać nogą.
nie trzaskać drzwiami.
nie drzeć się „nie tak mnie ubrałaś”, „nie tak mnie uczesałaś”, „drapią mnie te rajstopy”.
nie rzucać słuchawkami.
nie zachowywać się jakby całe Jej życie miało być podporządkowane pod moje.
i choć cofnąć się do dnia, gdy dostałam walkmana.. a po otwarciu odkładam na stół mówiąc obrażona „nie takiego chciałam”..
choć nawet „tego” nikt z podwórka nie miał.
wrócić do dnia. tego. i dziesiątek innych dni.

kiedy rodzisz dziecko wszystko nabiera innego znaczenia.
kiedy rodzisz dziecko odnajdujesz w sobie wiele cech, które zmienić by się chciało..
nagle zdajesz sobie sprawę..
wstajesz, karmisz, kąpiesz, przewijasz, nie śpisz po nocach.
lekarze, kremy, szczepionki, temperatury, wysypki..
a potem trzaśnie Ci drzwiami przed nosem na odchodne.
wiem dopiero dziś.. choć pewnie wiem już dawno. albo może nawet już od chwili gdy te słowa wypowiadałam.
jednak wiem dopiero dziś, że żałuję aż tak..

dziś, kiedy jestem Matką, wiem jaką ma wartość owa rola.
choć nie raz ryczą Te Matki z bezsilności w poduszkę, to ocierają nad ranem łzy by mieć nową siłę..
która dla dziecka, nigdy się nie kończy..

mam nadzieję, mieć Mamo siłe choć w połowie tak wielką dla mej Antoniny, jaką Ty miałaś do mnie.
w przeprosiny za każdy czas, którego cofnąć nie potrafię być Mamą, z której będzie dumna.

a na przyszłość bardziej pamiętać…
„powiedzianego słowa się nie cofnie, a dopowiedzieć zawsze można…”

 

sukieneczka Antki – Gray Label. (tych sklepów w internecie jak grzybów po deszczu. sama się gubię. ale ja estetka do granic możliwości. najdrobniejsza rzecz mnie cieszy gdy jak najpiękniejszy prezent. jak wszystko na ostatni guzik dopięte.. i to jedno z takich właśnie miejsc. paczka do domu przychodzi w pięknym pudełku. pięknie opakowana. nowe marki odzieżowe. piękne pościele. dobór asortymentu idealnie z mojej głowy. grafika sklepu piękna.warto zerknąć. choć ja na sukienki zerknęłam 20 minut po odbiorze od kuriera, bo tak mi było szkoda opakowania psuć..)
wiosenny komin – tutaj.
czapka z zimowej kolekcji – Little Rose & Brothers.
buty Tochy – Zara
rajstopy Wola – (Mama każdej dziewczynki wie, że rajtki to wielkie zmartwienie. ja najczęściej kupuje w H&M. bo kolory mi odpowiadają. jednak po dwóch praniach są całe popęczkowane. dawno temu dostałam od firmy Wola cała reklamówkę do testów. dziś, po dziesiątkach prań stwierdzam, że są bezkonkurencyjne. polecam z całą odpowiedzialnością. z cienkich fajne są w Cocodrilo, choć za tym sklepem nie przepadam.)

z okazji nadchodzącego święta marka GAP chciałaby zaprosić moich czytelników na… 

 

oraz przewidziane zniżki na ten dzień..