do uczniów.

Istnieje prawdopodobieństwo, że moja siostra mnie ukatrupi.
Bez pytania pozwolę sobie opublikować wiadomość, którą napisała do swoich uczniów na messengerze, po odebraniu wyników egzaminacyjnych.
Bez pytania, bo wiem, że by mi nie pozwoliła. Ona nie lubi w „publicznie”.

Kochani, mam wyniki, jak uplasowała się szkoła pod względem języka polskiego na tle reszty świata (zdjęcie wysyłam w załączniku). 
Dziękuję Wam za te 5 lat naszych zmagań. Jesteście Mądrzy i Wyjątkowi.
Ta skala jest ważna dla mnie- jako nauczyciela, ale jako człowiek wiem, że tak naprawdę nie ma to absolutnie żadnego znaczenia, na ile punktów napisaliście egzamin. Bo wiem także, iż w każdym z Was drzemie wielki potencjał w różnych dziedzinach, którymi przyjdzie Wam się –  mam nadzieję – pochwalić w życiu. Nikt z Was za parę lat nie będzie pamiętał, na ile punktów go napisał. I ja też tego pamiętać nie będę. Ale będę pamiętać Was.
Nasze przygody związane z ciekawym filmem na lekcjach, z teatrem, który razem tworzyliśmy nawet po nocach, z wypadami poza budynek szkolny, z mnóstwem popołudniowych godzin, na których trwały mozolne przygotowania do konkursów  czytelniczych  i literackich, gdzie tak dostojnie dziewczynki reprezentowały naszą malutką, wiejską szkółkę z wieloma sukcesami. I życzę Wam abyście odnaleźli się pięknie w tym życiu, które niesie ze sobą wiele niespodzianek i wiele niepewności. Mądrzy tego świata mówią, że za 15 lat 80% dzisiejszej młodzieży będzie wykonywało zawody, jakich jeszcze nie ma. I myślę, że nie będzie istotnym czy pamiętacie, co to jest zdanie podrzędnie okolicznikowe, dopełnieniowe czy inne, ale nie zwalnia Was to z posługiwania się językiem polskim w stopniu komunikacyjnym. Pragnę, abyście umieli w swoich wypowiedziach używać adekwatnych argumentów, odważnie  broniąc  swojego zdania.
Nie musicie czytać książek- takie czasy, ale słuchajcie mądrych ludzi i czerpcie z ich doświadczeń całymi garściami, aby popełniać jak najmniej bolesnych błędów. Uczcie się na podstawie doświadczeń innych. Dbajcie o rozwój intelektualny. Pamiętajcie, że lekcje polskiego to nie nudna gramatyka, tylko głębokie lekcje uważności. Tak więc bądźcie uważni. Dobrzy. Dostrzegający i umiejący rozróżnić dobro od zła, choć dla każdego z Was ta granica będzie się przesuwać w zależności od przyjętych norm i zasad. Jedno jest pewne- wiele egzaminów z życia jeszcze przed Wami. Trzymam mocno kciuki za ich powodzenie. 
Tymczasem dziękuję za wędrówkę, której mogłam doświadczać w Waszym towarzystwie. Ja też od Was czerpałam. Jesteście tymi, którzy utwierdzają mnie w przekonaniu, że zawód polonisty to najlepsza droga zawodowa, jaką mogłam podążać. Drzwi mojego domu są zawsze dla Was otwarte. 
Bądźcie bohaterami swojego życia!- to wielki akt odwagi!
Z wdzięcznością i wyrazami nieopisanej sympatii Wasza polonistka.

P.S. Wiecie, że ja nie umiem krótko. 🙂